martes, 22 de enero de 2013

Grimbergen

Mi relación con esta marca de cerveza no empezó muy bien. Nos conocimos en mi primera cata. Había bajado al supermercado a comprar una pequeña variedad de cervezas (Spaten, Paulaner y Grimbergen). Empecé por las dos primeras, que eran dulces y de trigo. Al final abrimos las Grimbergen. Supongo que la temperatura y mi inexperiencia en el mundo cervezero ayudaron, pero me pareció asquerosa, llegando a calificarla como la peor cerveza que había probado hasta el momento.
Pues bien, esta tarde fuí a tomar algo a un bar que no conocía. Lo primero que vi al entrar fué el grifo de esta cerveza. Decidí darle otra oportunidad...
Me sorprendió para bien.
Esta abadía con bastante graducación me gustó. Al pasar la narinz por encima lo primero que se nota es un aroma similar al del vino en barril de madera. Su color es tostado, y a contraluz tiene un tono marrón cobrizo. La espuma, blanca, es bastante  densa y de prolongada duración. Al saborearla en la boca se aprecia principalmente lo mismo que al olfato: acidez, regusto similar al del vino y aromas a madera. Su amargura es bastante moderada, y se esconde tras la acidez y una ligera dulzura que caracteriza a las abadías.
No está mal, pero la verdad es que tampoco me gustó demasiado. No creo que la vuelva a tomar muchas más veces.

A miña relación con esta marca de cervexa non empezou ben. Nos coñecimos na miña primerita cata. Baixara ó supermercado a mercar unha pequena variedade de cervexas (Spaten, Paulaner e Grimbergen). Empecei polas dúas primeiras, que eran doces e de trigo. Ó final abrimos as Grimbergen. Supoño que a temperatura e a miña inexperiencia no mundo cervexeiro non axudaron, pero pareceume noxenta, chegando a calificala como a peor cervexa que probara ata entonces.
Pois ben, esta tarde fun tomar algo a un bar que non coñecía. O primeiro que vin ó entrar foi a billa desta cervexa. Decidín darlle outra oportunidade...
Sorprendeume para ben. 
Esta abadía con bastante graduación gustoume. Ó pasar o nariz por riba o primeiro que se nota é un aroma similar ó do viño en barril de madeira. O seu color é tostado, e a contraluz ten un ton marrón cobrizo. A escuma, blanca, é bastante densa e de prolongada duración. Ó saboreala na boca apréciase principalmente o mesmo que no olfato: acidez, regusto similar ó do viño e aromas a madeira. A súa amargura é bastante moderada, e se esconde trala acidez e unha lixeira dozura que caracteriza ás abadías. 
Non está mal, pero a verdade é que tampouco me gustou demasiado. Non creo que a volva a tomar máis veces.

No hay comentarios:

Publicar un comentario